De aangeboden tarieven zijn te laag (lager dan voorgaande jaren) en veel eisen die worden gesteld waardoor een aanbieder nooit de 100% van het NZa tarief haalt. Dit terwijl voor de aanbieder de kosten enorm zijn gestegen. Daarbij wordt de noodzaak ook niet altijd begrepen aangezien er juist gedifferentieerde tarieven voor de vrijgevestigde setting gelden. Het NIP neemt deel aan de werkgroep kostprijsonderzoek die zich momenteel bezighoudt met het kostprijsonderzoek op basis van peiljaar 2023 voor de tarieven per 2026. Hierbij heeft het NIP al eerder gepleit voor een meer normatieve benadering en haar zorgen geuit dat er op deze manier een race to the bottom van de tarieven plaatsvindt. De NZa blijft op dit moment echter vasthouden aan de systematiek van berekenen van tarieven op basis van kostprijsonderzoek. Daarnaast monitort het NIP het signaal en blijft het signaal aankaarten bij de landelijke overleggen waar we aan tafel zitten.

Als nieuwe aanbieder een contract afsluiten is lastig. Zo geldt er bij een verzekeraar een toegangseis van een minimale omzet van € 10.000,-, en geven andere verzekeraars aan dat er geen additioneel aanbod in de regio gewenst is, onder andere in relatie tot het reeds bestaande aanbod. Het NIP stelt dit signaal, wat haaks staat op het stimuleren van contractering, ter sprake bij de landelijke overleggen en gesprekken die we voeren met individuele verzekeraars. Helaas heeft dit tot nu toe nog niet tot het gewenste resultaat geleid. Wel geven zorgverzekeraars aan goed te kijken naar de wachtlijsten in de regio en open te staan voor heroverweging wanneer er in de regio knelpunten zijn.

Er wordt een toename van administratieve lasten geconstateerd waarbij verschillende oorzaken worden genoemd. Het aantal contractpartijen is gestegen door opsplitsingen van zorgverzekeraars, een beperkt deel van de contracten is maar gestandaardiseerd en verzekeraars hanteren nog eigen tarieven en niet de percentages van het NZa tarief, waardoor aanbieders deze tarieven handmatig in hun systeem moeten invoeren. Het NIP heeft dit signaal al meermaals aangekaart bij zorgverzekeraars. Zij geven hierbij aan dat zij hiervoor gekozen hebben omdat zij anders worden geconfronteerd met wijzigingen in tarieven van de NZa midden in contracteerproces, die dan mogelijk het contracteerproces frustreren of die zij niet standaard wensen te volgen. Het NIP heeft daarbij aangegeven dat dan in ieder geval een vertaalslag naar percentages van NZa kan worden gemaakt.

De bereikbaarheid van zorgverzekeraars voor vrijgevestigde aanbieders wordt nog steeds genoemd als verbeterpunt. Ook dit is geen nieuw signaal en nemen we mee in de gesprekken met verzekeraars. Helaas heeft dit tot nu toe nog niet tot het gewenste resultaat geleid.

In de contracten wordt veel complexe juridische taal gebruikt waardoor die contracten lastig te lezen en te begrijpen zijn. Dit leidt in sommige gevallen achteraf tot onbewuste en onwenselijke terugvorderingen. Hier vraagt het NIP al enige tijd aandacht voor. Helaas heeft dit tot nu toe nog niet tot het gewenste resultaat geleid.

Een zorgverzekeraar stelt de eis dat het visitatiecertificaat een heel jaar geldig moet zijn. Dit zorgt voor een toename van het aantal visitatietrajecten aan het einde van het jaar, terwijl er juist een spreiding over het jaar wordt beoogd. Dit is ook in administratieve zin niet wenselijk. Na overleg met de verzekeraar in kwestie wordt gekeken naar een passende oplossing/coulanceregeling. We houden jullie op de hoogte.

Een zorgverzekeraar hanteert een maximaal aantal behandelminuten in de basis ggz in de voorwaarden, terwijl dit in de bekostiging werd losgelaten. Het NIP monitort deze ontwikkeling en gaat in gesprek met de zorgverzekeraar.

Volgens het inkoopbeleid van een zorgverzekeraar mag er geen zorg geleverd worden aan cliënten op een locatie waar ook zorg door andere ggz-zorgaanbieders wordt geleverd. Deze eis was in voorgaande jaren ook opgenomen in het inkoopbeleid van de desbetreffende verzekeraar en is niet gewijzigd in 2024. Na signalering door het NIP geeft de zorgverzekeraar aan dat hierop wel uitzonderingen mogelijk zijn. Ben je bijvoorbeeld als vrijgevestigde zorgaanbieder werkzaam in hetzelfde gebouw als een instelling voor ggz of als een andere vrijgevestigde zorgaanbieder, dan dient voor de cliënt duidelijk te zijn bij wie ze in behandeling gaan/zijn. Als dit het geval is, is het voor de zorgverzekeraar akkoord. De verzekeraar heeft aangegeven voor 2025 de formulering te willen aanpassen.

In de vragenlijst verwijst een zorgverzekeraar naar good practices. Hierbij is het onduidelijk wat je moet invoeren als je er gedeeltelijk aan voldoet en zijn de eventuele consequenties daarvan onduidelijk. De zorgverzekeraar heeft na contact met het NIP aangegeven meer bewustwording te willen creëren, er nu nog geen consequenties aan te verbinden en voor 2025 meer uitleg te geven.

Een zorgverzekeraar hanteert als minimumeis dat een behandelplan altijd in het Nederlands moet zijn opgesteld. Dit om buitenlandse zorg in te kaderen en omdat een medisch adviseur het dossier moet kunnen lezen, indien noodzakelijk. Dit levert voor zorgverleners die veel buitenlandse cliënten (bijvoorbeeld expats) behandelen extra administratieve lasten op. Het behandelplan is dan juist in het Engels opgesteld, zodat de client begrijpt wat erin staat. Na contact met de zorgverzekeraar is er afgesproken dat de behandelplannen in het Engels mogen zijn, maar dat in het geval dat het noodzakelijk is voor de verzekeraar om mee te kijken, de behandelplannen dan worden vertaald naar het Nederlands. Ook dit wordt in de eisen voor 2025 herschreven.

Ook had in 2023 een verzekeraar in de voorwaarden staan dat de zorgverlener geen enkele tuchtrechtelijke maatregel mocht hebben. Deze zin is na contact met het NIP gewijzigd zodat het meer recht doet aan de lerende werking van het tuchtrecht.